İnsanlık Onuru Yıkmış Burada

İnsanlık Onuru Yıkmış Burada


Doğduğum toprağa esir düşmüşüm
Hukuk diye bir şey yokmuş burada
Kim için adalet yasalar kime
Yoksullara ölüm hakmış burada

Hukukun atına yoksul binemez
Düşer bir girdaba geri dönemez
Ateş almış gönül bir daha sönemez
Sular hep boş yere akmış burada

Yurtlarda estikçe kara sam yeli
Kırılmış dalımdan üç denizgülü
Aydınlığa coşan ülkemin seli
Yüreğimi nara yakmış burada

Yedirdiler bana kendi beynimi
Genç iken çürüttüm garip göy nü’mü
Gelir benden olan vurur boynumu
Efendisi ile tokmuş burada

Kurban eylemişim oğlu kızı
İftirayla büyür içimde sızı
Oturmuş kucağa sermaye bizi
Hukuk tezgâhına çekmiş burada

İnsan olam dedim dönem aslıma
Göz koymuşlar sırtımdaki postuma
Kılıç kalkan olup gelir üstüme
Yarasalar zulmünü ekmiş burada

Kapkara yasalar vuruyor yüze
Hukuk terazisi bozukmuş bize
Onandı kölelik düşmüşüz dize
İnsanlık onuru yıkmış burada

Vurguni yurtlarda zulüm görmüşüm
Tehdit’e baskıya serim vermişim
İçimde yarayı kendim sarmışım
Adaletin yüzü yokmuş burada

insanın insana kıymadığı ve iftirayla ateşlere sürüp yakmadığı bir dünya düşlüyorum ki bir daha madımaklar olmasın